Al bij toelating inlichtingenplicht geschonden

Op 24 juni 2024 is op de schuldenaar de Wsnp van toepassing verklaard. Op 1 augustus 2024 heeft de bewindvoerder aan de rechter-commissaris gemeld dat het in de weken na de toepassing van de schuldsaneringsregeling niet is gelukt om contact met de schuldenaar te krijgen, omdat die telefoontjes en e-mails niet heeft beantwoord. Na dreiging met een verhoor is het uiteindelijk gelukt in contact te komen en kon het huisbezoek plaatsvinden.

Voordracht beëindiging door rechter-commissaris

Vervolgens heeft op 21 augustus 2024 een verhoor plaatsgevonden, waarna de waarnemend rechter-commissaris een voordracht tot tussentijdse beëindiging heeft gedaan. De waarnemend rechter-commissaris is van oordeel dat de schuldsaneringsregeling onder andere tussentijds moet worden beëindigd op grond van het niet voldoen aan de informatieplicht. Voorts is de waarnemend rechter-commissaris van oordeel dat als de rechtbank ten tijde van de beoordeling van het schuldsaneringsverzoek bekend was geweest met alle hiervoor genoemde feiten, de schuldsaneringsregeling niet van toepassing zou zijn verklaard. De rechter-commissaris wijst daarbij ook op het feit dat het niet onaannemelijk is dat in beide failliete BV’s sprake is van bestuurdersaansprakelijkheid, waaruit voor de schuldenaar schulden kunnen voortvloeien, die per definitie te kwader trouw zijn ontstaan.

Verklaringen ter zitting onaannemelijk

Op 21 oktober 2024 heeft de inhoudelijke zitting plaatsgevonden. De rechtbank concludeert dat de schuldenaar voorafgaand aan de toepassing van de schuldsaneringsregeling de inlichtingenplicht reeds heeft geschonden door geen opgave te doen van zijn betrokkenheid als bestuurder en aandeelhouder van verschillende, waaronder twee failliete, BV’s en de veroordeling voor verduistering tot onder andere de verplichte behandeling van zijn alcoholverslaving. De verklaringen die de schuldenaar over het een en ander heeft acht de rechtbank onaannemelijk.

Indien de rechtbank op de hoogte was geweest van het feit dat de schuldenaar nog moest starten met de behandeling van zijn alcoholprobleem, had dit hoogstwaarschijnlijk in de weg gestaan aan de toepassing van de schuldsaneringsregeling. Dat geldt naar het oordeel van de rechtbank voor alle ter zitting besproken feiten en omstandigheden. Als deze tijdens de behandeling van het verzoek tot toepassing tot toepassing van de schuldsaneringsregeling aan de rechtbank bekend waren geweest, zou de schuldsaneringsregeling niet op de schuldenaar van toepassing zijn verklaard.

Conclusie

De rechtbank is op grond van vorenstaande van oordeel dat de schuldsaneringsregeling tussentijds moet worden beëindigd op grond van artikel 350 lid 3 sub c en f Faillissementswet.