Onterecht onderscheid al dan niet NVVK-lid

Verzoekers hebben een schuldregeling (prognosevoorstel) aangeboden aan hun schuldeisers. Van de 11 schuldeisers hebben er 10 met dit voorstel ingestemd; zij vertegenwoordigen ruim 87% van de totale schuldenlast. De weigerende schuldeiser, ING, meent dat het voorstel onvoldoende is onderbouwd. ING maakt (voor niet-NVVK-leden) gebruik van een standaard opsomming van stukken die zij wenst te ontvangen om een voorstel op waarde te kunnen schatten. Volgens ING heeft zij slechts een deel van de stukken uit deze lijst ontvangen.

De rechtbank maakt uit de overlegde correspondentie op, dat alle benodigde informatie om het aanbod goed te kunnen beoordelen, waaronder informatie over de wijze van berekening van het aanbod, is verstrekt. De rechtbank is van oordeel dat het voorstel goed en controleerbaar is gedocumenteerd.

ING wekt, naar het oordeel van de rechtbank, de indruk dat niet-NVVK-leden aanzienlijk meer en voor de beoordeling van het voorstel niet-noodzakelijke gegevens moeten aanleveren voordat een voorstel in behandeling wordt genomen dan NVVK-leden. Nu het lidmaatschap van de NVVK geen voorwaarde is voor de bevoegdheid om een minnelijk traject te beproeven, zou dit onderscheid in behandeling onterecht zijn.

De rechtbank constateert dat ING het voorstel slechts heeft beoordeeld op grond van door haarzelf gestelde formele, niet wettelijke, eisen en het voorstel niet inhoudelijk heeft beoordeeld.

Dit draagt bij aan het oordeel van de rechtbank dat ING in redelijkheid niet tot weigering van de instemming met de schuldregeling heeft kunnen komen. De rechtbank wijst het verzoek om ING te bevelen in te stemmen met de schuldregeling dan ook toe.