Toewijzing dwangakkoord met kostenveroordeling CJIB

Verzoeker heeft een schuldregeling aangeboden aan zijn schuldeisers. Het verzoek dwangakkoord richt zich tegen CJIB. De vordering van CJIB maakt afgerond 1,4% uit van de totale schuldenlast.

Het CJIB werkt alleen mee aan minnelijke schuldregelingen als de schuldhulpverlener of organisatie lid is van de NVVK of is aangesloten bij een organisatie waarmee een intentieverklaring is getekend. Conform aanvullend beleid is de schuldhulpverlener verzocht om akkoord te gaan met de algemene voorwaarden Wsnp. CJIB heeft geen (ondertekende) algemene voorwaarden Msnp ontvangen.

De rechtbank oordeelt dat de weigering van CJIB, op grond van het feit dat de schuldhulpverlener geen NVVK-lid is of zich op andere wijze aan de voorwaarden voor Msnp van het CJIB heeft verbonden, in strijd is met de wet en jurisprudentie van de Hoge Raad. De schuldhulpverlener in kwestie is tevens Wsnp-bewindvoerder en bevoegd een minnelijk traject te beproeven en een verklaring ex artikel 285 lid 1 sub f Fw af te geven.

De rechtbank is bovendien van oordeel dat de weigering op deze formalistische grond - wat betreft een vordering die 1,4% van de totale schuldenlast uitmaakt, in een situatie waarin 92% van de schuldeisers al had ingestemd met het minnelijk aanbod - onnodig kostenopdrijvend is en misbruik van recht oplevert.

De rechtbank wijst het verzoek om het CJIB te bevelen in te stemmen met de schuldregeling dan ook toe. Nu de rechtbank heeft geoordeeld dat de weigering door het CJIB onnodig kostenopdrijvend is en misbruik van recht oplevert, ziet de rechtbank aanleiding het CJIB in de kosten van de procedure te veroordelen.